Vorig jaar begon ik met een psychotherapeutische opleiding, psychodrama. Ik vond het wel lastig om in een vreemde groep iets van mezelf te laten zien. Ik vertelde dat aan de docente. Wat heb je dan nodig, vroeg ze om wat meer over jezelf te vertellen? Ik zei: het helpt me wel, als mensen betrouwbaar en open zijn. Oh, zei ze, dus zij moeten zich wel kwetsbaar opstellen. Ik dacht: Verdorie , ze heeft gelijk. We moeten de situatie dus met een zeker vertrouwen tegemoet treden om er later achter te kunnen komen, dat die mensen het vertrouwen waard waren. Daar zit een paradox in, maar helaas het is niet anders. Het levert echter wel op.
We spraken ook over het woord “ ontmoeten”. Daar gaat het immers om als je elkaar een beetje naar binnen laat kijken. Tegelijk valt dan blijkbaar het woord “moeten” een beetje weg. Je mag zijn zoals je bent, als je durft tenminste bij de mensen die je uitgekozen hebt.
