Deze week hoorde ik over iemand die enorme last had van een jeukende uitslag over haar hele lijf gelukkig met uitzondering van haar hoofd. Ze had een flinke dosis prednison gekregen en was daar niet zo gelukkig mee. Maar ja, ze moest wat. En ze werd helemaal gek van de jeuk. Blijkbaar was stress altijd een uitlokkende factor.
Als het om galbulten gaat komt er histamine vrij. Het is niet heel duidelijk hoe je dat precies kunt linken aan stress. Maar in de praktijk blijkt die relatie er dus wel te zijn.
Net als haaruitval waar ik nu ook al regelmatig over hoorde. Daarbij is er sprake van een ontstekingsproces rondom de haar zakjes dat de haarwortels beschadigt. Ook hierbij vind je vaak terug dat stress een belangrijke rol kan spelen.
Er zijn natuurlijk ook heel veel andere oorzaken bijvoorbeeld genetische. Lastig is ook dat je vaak waarschijnlijk geen zekerheid krijgt.
Dat onze huid reageert op stress is evident. Je kunt rood worden van schaamte, van woede en van zenuwachtigheid. En je kunt wit of zelfs lijkbleek worden van schrik. Dat zal niemand ontkennen. Maar blijkbaar is er niet zo heel veel onderzoek gedaan naar de relaties.
Tegelijk is onze huid de buitenkant die zichtbaar is voor de rest van de wereld. En dus heel erg belangrijk voor eigenwaarde. Kaalheid en rode vlekken kunnen zomaar schaamte oproepen of je minder vrouw voelen bijvoorbeeld. Of anderen denken dat je vlekken besmettelijk zijn en durven je niet meer aan te raken zoals bij psoriasis of eczeem. Het kan dus ook gemakkelijk een glijdende spiraal omlaag worden. En je moet van goeden huize komen om je dan weer te wapenen tegen dergelijke reacties.
Kortom voorwaar niet eenvoudig.