Kattebelletjes 8 Erkenning 30-3-2018
Onlangs zag ik een documentaire op NPOfocus.nl (22-2-2018) over het vermoeidheidssyndroom. Ik kreeg geen nieuwe informatie, maar was weer onder indruk van de heftigheid van de problematiek. Er was bijvoorbeeld een jong meisje dat de hele dag in bed lag in het donker. Ze had cognitieve gedragstherapie gehad, maar haar ouders waren daar niet zo gelukkig mee. Ze was gepusht om te presteren. Ik dacht:” inderdaad, dat werkt averechts.” Er was een andere vrouw die veel baantjes wilde zwemmen. Zij werd gestimuleerd om te ontspannen. Het probleem is dat mensen enorm over hun grenzen gaan en dan ineens in een zwart gat vallen en niets meer kunnen. Het is de kunst om heel langzaam op te bouwen en te leren zuiniger op jezelf te zijn. Maar dat kost heel veel tijd. Mijn cliënte zei op een gegeven moment: “Ik mag nu van mezelf in mijn pyjama op de bank hangen.”
In de documentaire was ook een man die vroeger danser was geweest. Hij lag bijna de hele dag in het donker op de bank. Hij kreeg geen huishoudelijke hulp omdat hij dan niet gestimuleerd zou worden om gezond te worden.
Gisteravond zag ik in The Passion een vrouw in de tijd van Jezus die aan bloedvloeiingen leed. Zij werd de onaanraakbare genoemd. Dat deed me zo denken aan die ex danser. Het moet zo eenzaam en onbegrepen voelen als je in zo’n hopeloze situatie verkeert. Ik hoop toch dat in Nederland de kennis eens gebundeld wordt zodat deze mensen de erkenning en hulp krijgen die ze nodig hebben