Erik Scherder laat zich niet kisten

Toevallig zag ik bij de Wereld Draait Door weer eens Erik Scherder langs komen, onze professor in de neuropsychologie die zo’n bekende t.v. persoonlijkheid is geworden. Maar hij zag er anders uit dan anders, ongemakkelijk en onzeker. Het bleek dat hij een programma reeks had gemaakt waarbij hij zichzelf behoorlijk had bloot gegeven. Hij heeft last van allerlei angsten. Van vliegangst bijvoorbeeld, angst om te rijden op de autoweg en sociale angst.

Ik vond het heel bijzonder dat iemand zo bereid is zich kwetsbaar op te stellen. Ik zag ook aan hoe hij daar zat bij de Wereld Draait Door, dat hij zich bepaald niet op zijn gemak voelde. Gelukkig deelde hij minstens één angst met Mathijs Van Nieuwkerk namelijk angst om op de autoweg te rijden.

Die angst heb ik zelf ook. En het gaf mij meteen het gevoel dat ik blijkbaar toch niet zo’n aparte ben als ik zelf mocht denken. Als ik deze angst vertel aan anderen kan ik me behoorlijk onzeker gaan voelen. Blijkbaar zijn er meer mensen zoals ik.

Daarom dacht ik ook : Wat bijzonder van hem. Net als ik zijn er vast meer mensen die zich gesteund voelen door zijn verhaal. Hij is immers een man met een groot succesverhaal, hij spreekt overal met verve en is populair en verstaat de kunst om moeilijke dingen aan gewone mensen uit te leggen, die niet een medische achtergrond hebben. Dat is voorwaar niet aan zoveel mensen gegeven. Dit heeft hij dus blijkbaar bereikt ondanks met name zijn sociale angst. Dat is knap en biedt hoop aan anderen. Angst hoeft je blijkbaar niet lam te leggen. Dus petje af, Erik Scherder .