Soms komen dingen op verschillende manieren naar je toe.
Onze psychodrama docente vertelde heel enthousiast over de Mayoclinics. Dat is een heel groot behandelcentrum in Amerika waar ze heel erg hebben nagedacht over de organisatie van het geneeskundig handelen in de kliniek. Ze hebben daar o.a. twee dingen besloten om ervoor te zorgen dat de patiënt centraal staat.
Als je wordt aangemeld krijg je een behandelend arts toegewezen die gedurende het hele traject daar voor jou verantwoordelijk blijft. Of je nu kwam voor een longarts en later naar een cardioloog of een revalidatie arts moet of wat dan ook, deze arts blijft jouw aanspreekpunt. Dat betekent dat er altijd iemand is die je verhaal kent en het plaatje compleet heeft en waar je ook mee kunt overleggen en raad vragen.
De impact daarvan is heel groot. Ik heb dat al eens beschreven bij een persoon die de bovenarm gebroken had en langdurig met flinke pijn liep. En met zorgen over de afloop. Zij werd helemaal wanhopig omdat ze elke keer een andere dokter zag. Uiteindelijk is dat goed gekomen. Maar het was me wel duidelijk hoe belangrijk het is om een hoofdbehandelaar te hebben.
Alle artsen zijn in loondienst. Dat betekent dat meteen de prikkel weg is om zoveel mogelijk patiënten te zien. Je kunt je dan als arts echt focussen op waar deze persoon nu echt mee geholpen is. Zelfs als je misschien adviezen moet geven die je misschien niet direct in dank worden afgenomen. Bijvoorbeeld om van een operatie af te zien of bij hoge bloeddruk toch ook eens te kijken hoe je in het leven staat en ga zo maar door. Zo heb ik het zelf ook ervaren toen ik op de PAAZ werkte. De psychiaters waren toen in loondienst.
Mijn man stuurde ongeveer op dezelfde tijd een artikeltje door van uitgeverij SWP getiteld , arts en empathie.
Daarin werd nog eens het belang besproken van een luisterende tegemoetkomende houding van een arts. En uiteraard ook weer, overeenkomstig mijn eigen vakgebied, dat de uitkomsten op lichamelijk gebied ook beter zijn bij een empathische arts. De cholesterolwaarde zou beter zijn bij diabetespatienten. En zelfs een verkoudheid zou minder lang aanhouden.
Ik twijfel er niet aan of het geldt voor veel meer klachten.
En als er sprake is van een hoofdbehandelaar is het uiteraard ook gemakkelijker om empathisch te zijn, puur omdat je langer met elkaar optrekt .