Mijn man en ik kijken elke dag naar Blokken op een Belgische tv zender. Er moest een woord geraden worden op basis van de aanwijzing ‘samen’. De oplossing was ‘herenigd’. Ik vond dat niet helemaal kloppen. Maar het bracht me wel bij dit kattebelletje.
Onlangs had ik aangeboden om voor één keer het wijkblad rond te brengen in twee straten ter vervanging van een mevrouw die aan de knie was geopereerd. Toen ik zo rondliep viel het me op hoe afgesloten de huizen waren, ook overdag. De een heeft folie op de ramen , de ander heeft dichte luxaflexen weer een ander rolgordijnen die zorgen dat het huis is afgesloten van de buitenwereld. Het gaf me een gevoel van verlatenheid. Ik moest eraan denken dat mijn man altijd een grote hekel heeft gehad aan rolluiken en alles waarmee je een huis zo pot dicht kunt maken. Ik kon hem alleen maar helemaal gelijk geven. Niet dat ik nu de behoefte heb om te neuzen wat iedereen aan het doen is. Maar toch; er is ook een mevrouw die meestal op de bank naast het raam zit en die zwaait als je langskomt.
Ik zag in de krant een berichtje dat men in Merkelbeek weer wat meer gemeenschapsgevoel wil creëren door een soort inloophuis waar je kan koffiedrinken of zo. Hier in onze wijk in Overhoven is een ‘leif en leid’ commissie opgericht. Die organiseert kaartmiddagen en stuur een kaartje als je 65 wordt. Dat geeft toch een heel ander gevoel dan dat we allemaal op een eilandje leven en alleen geïnteresseerd zijn in onze eigen huis.
Ik zag op tv Jörgen Raayman in een persoonlijk programma over zijn leven. Het trof me weer met hoeveel liefde hij sprak over zijn moeder in Suriname en hoezeer zij nog steeds betrokken was bij zijn doen en laten. En hoe hij zo zonder enige verlegenheid sprak over hoe stapelgek hij was op zijn vrouw en kinderen. Ik dacht: Ja , wij westerlingen kunnen daar en puntje aan zuigen.
Tenslotte moest ik denken aan mijn vader die vroeger heel vaak ging koffiedrinken bij mijn oma. Het was daar zo’n soort open huis. Iedereen kwam daar aanwaaien en de hele dag stond de koffie klaar. Ook mijn neefje bijvoorbeeld stapte daar vanuit school regelmatig naar binnen. Niet dat ik dat zou willen. Het zou me ook gaan vervelen , de hele dag aan de koffie en praten, praten en nog eens praten. Maar een beetje meer in die sfeer zou toch wel aardig zijn . Het contrast is nu wel erg groot. Misschien zou een beetje hereniging hier en daar toch niet gek zijn.