Waar zou ik vandaag anders over kunnen schrijven dan over de epidemie met het Corona virus. Het raakt ons allemaal en maakt vaak bang. En terecht, want er worden heel veel mensen ziek en best veel mensen ernstig ziek.
Wat we om ons heen zien is dat er mooie positieve reacties zijn maar ook dingen waar we niet zo gelukkig mee zijn. Ik bedacht dat deze reacties wel goed passen in de manieren waarop mensen omgaan met stress. Namelijk de vecht- vlucht- en bevriesmodus. Onlangs heb ik geleerd dat je bij het meeste vertrouwen voor de vechtreactie kiest en dan voor vlucht en dan voor bevries.
Dat lijkt nu ook aardig te kloppen. Zoveel mensen nemen nu initiatieven om iets te ondernemen tegen de gevolgen van deze situatie.
Geld inzamelen voor de voedselbank, muziek maken dat mensen toch kunnen gymen of dansen, kaartjes sturen naar bejaarden die nu geïsoleerd zitten, massaal applaus organiseren voor de mensen in de zorg. Of hoe er nu met man en macht mondkapjes genaaid worden voor de verzorgers van zieke mensen en via het Rode Kruis spullen ingezameld worden , geweldig. Om maar niet te spreken over de mensen die in de zorg werken of in de supermarkten of waar dan ook in de dienstverlening. En uiteraard ook dat we ons houden aan alle regels. Dat vind ik vechten van de bovenste plank.
Een vluchtreactie vind ik als je nu toch nog zo nodig een feestje moet houden of met zijn allen in het Vondel park gaat zitten.
Een bevriesreactie tenslotte hoorde ik gisteren. Het schijnt dat de president van Wit Rusland de voetbalcompetitie gewoon door laat gaan. Hij zou gezegd hebben dat als je elke dag een glas karnemelk drinkt of zoiets, er niks aan de hand is. Dat is echt de kop in het zand steken. Of als een konijntje plat op de grond gaan liggen, want dan gaat het van zelf wel over. Niet dus.
Laten we vooral gemotiveerd blijven om ieder op zijn eigen manier flink te blijven vechten.