Menig persoon die te maken krijgt met psychische problematiek of met een emotioneel probleem of met lichamelijke klachten in samenhang met stress heeft al verzucht dat het een stuk eenvoudiger zou zijn als hij een puur lichamelijke aandoening had.
Heb je bijvoorbeeld longontsteking of blaasontsteking dan krijg je antibiotica. Je hebt dan een goede kans dat het probleem snel verholpen is.
Of is je been gebroken dan is dat lastig. Maar snel gaat er een pin in of gips omheen en de pijn is zo’n beetje over. En redelijk snel is je been weer hersteld.
Of heb je last van galstenen dan wordt je galblaas verwijderd en ben je van die akelige kolieken af. Fluitje van een cent.
Andere koek wordt het als je bijvoorbeeld depressief bent. Je voelt je afschuwelijk. De omgeving begrijpt het niet echt. Iedereen voelt zich toch weleens wat minder prettig! Kom op, niet zeuren.
Je kunt medicijnen krijgen, antidepressiva. Echter als je daar eenmaal mee begonnen bent, kom je er niet zomaar vanaf. En ze hebben nog behoorlijk wat bijwerkingen. Soms word je dikker. Soms krijg je een droge mond en daardoor slechte tanden.
Of je krijgt gesprekstherapie. Niet echt leuk. Je moet met de billen bloot. Hopen dat je een klik hebt met de behandelaar. En het kost veel moeite en discipline en vertrouwen om herstel te bewerken.
Waarschijnlijk nog erger wordt het als je in mijn vakgebied terecht komt, de psychosomatiek.
Zelf denk je in eerste instantie dat je een lichamelijke aandoening hebt. Je hebt immers last van buikklachten bijvoorbeeld, krampen, verstopping, diarree etc.
Je komt bij diverse specialisten terecht en er wordt geen lichamelijke oorzaak gevonden.
Tenslotte hoor je: Je moet er maar mee leren leven of het zit tussen de oren.
Dat voelt alsof je met een kluitje in het riet wordt gestuurd.
Als je tenslotte tot de conclusie komt dat er een samenhang is met stress is er bijna geen behandelaar te vinden die daar verstand van heeft. En ook dan kost het veel moeite en strijd om een beetje gezonder te worden.
En de omgeving begrijpt het allemaal niet echt. Weinig kans dat je een bloemetje krijgt of chocolaatjes als je depressief bent of veel feestjes moet missen omdat je weer eens last van je buik hebt terwijl de dokter toch niks vindt.
Ik snap die verzuchting van dat gebroken been wel!