Steeds weer komen mijn man en ik tot de conclusie dat we toch wel heel erg verschillend zijn. Ik benoem het maar met dat we elkaar aanvullen :). Daar moet hij dan weer een beetje om lachen.
Het grootste verschil is voor mijn gevoel dat ik zo’n soortement speedboot ben in het water en hij daar zo’n beetje gezellig ligt rond te dobberen.
Ik zit altijd vol met plannen. En liefst had ik ze gisteren allemaal uitgevoerd. Of het nu gaat om het huis of om de kinderen en kleinkinderen of om onze vrienden en kennissen of om mijn werk of wat dan ook. Het ene is nog niet uitgevoerd of het volgende is alweer bedacht. Ik kan dan ook weleens erg moe van mezelf worden.
Hij heeft ook zijn werk, de muziek en is daar totaal enthousiast over. En soms wordt het hem ook weleens wat teveel. Maar over het algemeen kan hij ook rustig achterover leunen en een praatje maken. Wat natuurlijk ook heel gezellig is.
Nu zijn we inmiddels bijna 50 jaar samen en hebben we ook een heleboel bijgeleerd, al zal aan dat bijleren ook wel nooit een einde komen.
Zo kwam ik onlangs in een zwerfbieb het boekje tegen : Mannen komen van Mars en vrouwen komen van Venus. Zo oud als de wereld natuurlijk. Maar ik had het nu pas in handen. En ik moet zeggen dat ik het met al mijn psychologische kennis toch wel weer een eyeopener vond.
Vrouwen hebben behoefte aan een luisterend oor. Ze moeten hun sores regelmatig weer eens even kwijt kunnen. En vinden het normaal dat hun man daarvoor beschikbaar is. Als diezelfde man dan meteen met oplossingen komt aandragen is dat helemaal niet de bedoeling. Er moet gewoon geluisterd worden en die oplossingen dat komt wel goed. Dat regelen ze zelf wel.
Als mannen een probleem hebben trekken ze zich terug in hun hol. En denken een tijd hoe ze hiermee om moeten gaan. Een vrouw kan dan vanuit haar behoefte aan hem gaan zitten trekken opdat hij zijn verhaal vertelt. Maar daar zit hij niet op te wachten en wordt er kregel van. Dus kan ze hem beter even met rust laten en zijn humeurigheid even verdragen. Mannen willen echter ook presteren en voor hun vrouw zorgen.
Het is natuurlijk allemaal heel zwart wit, maar ik geloof toch dat er veel in zit.
En dat je er profijt van hebt als je er rekening mee houdt.
Als huishoudelijke hulp heb ik stellen gezien die elkaar tot de rond afbraken. En dat was treurig en frustrend om mee te maken. Een vrouw die haar man de hele dag liep af te kraken en een man die alleen maar achterover hing en vernijn spuide richting zijn vrouw. Zo erg dat de kinderen ze er liever niet bij hadden als er een verjaardag was.
Maar ik zag ook mensen die hun bewondering voor elkaar niet onder stoelen of banken staken en ook elkaar steunden en liefde voor elkaar hadden , ook in moeilijke tijden. En zo ook contact hadden met alle kinderen en kleinkinderen tot groot genoegen van alle partijen.
Een enorm kontrast. Het geheim zit hem toch in wederzijds respect, denk ik .
Je kunt enorm verschillend zijn. Maar zoals Cruyf zei: Elk nadeel hep zijn voordeel.
Het kan weleens lastig zijn je dan in elkaar te verplaatsen. Maar je kunt er ook enorm van genieten.