Onlangs hadden mijn man en ik het genoegen naar een voorstelling te gaan van Cirque du Soleil. We vonden het fantastisch. Wat een geweldige kostuums en wat een mooie voorstelling. Maar vooral wat een behendigheid van die mannen en vrouwen met hun lichaam. Zo sprongen ze bijvoorbeeld op een tampoline en vandaaruit tegen een klimmuur aan waar ze zich dan als apen aan vastklemden. Ongelofelijk. Ik zei tegen mijn man dat ik sommige bewegingen wel herkende van mijn sport, de pilates. Maar oh,oh,oh wat voel ik me dan een klungel. Onzin natuurlijk. Want ieder heeft zijn eigen talenten. En wat zullen ze eindeloos getraind hebben om dit te bereiken.
Maar ik vind het altijd wel lastig om aan iets te beginnen waar ik (nog) niet zoveel kaas van gegeten heb. Bijvoorbeeld kozijnen verven. Moet gebeuren natuurlijk. Maar dan zie ik het al helemaal voor me. Hoe krijg ik het verfblik open zonder knoeien. Hoe maak ik de kwasten weer schoon. Wat moet ik doen aan voorbereidend wek voor het verven. Hoe zorg ik dat ik geen verflopers krijg en vooral geen verfvlekken waar ze niet horen. En ga zo maar door. Het is maar goed dat het gewoon moet gebeuren, anders zou ik het waarschijnlijk nooit doen.
Of foto’s laten afdrukken van mijn telefoon. Ook zoiets. Kan bij de Kruidvat. Maar doe ik dat daar ter plekke in het smalle gangetje van de winkel of ga ik zitten hannessen met mijn computer. Maar ja ik wil ze wel graag hebben. Help!
Ik vind het ook wel lastig om hulp te vragen. De ander vindt het echter meestal geen probleem. En leert er in ieder geval geduld van. En ook dat dingen die voor hem vanzelfsprekend zijn dat voor een ander nog lang niet zijn. En het geeft hem voldoening dat hij heeft kunnen helpen.
Zelf heb je waarschijnlijk in eerste instantie zoiets van: “Dat leer ik nooit.”
Want natuurlijk valt dan die verfpot om met een kliederzooi als gevolg. Of blijkt dat al je foto s zonder hoofd zijn afgedrukt of iets dergelijks. Het lijkt in eerste instantie alleen maar slechter te gaan.
Maar meestal, als je na een tijdje terugkijkt, zit er toch beweging in. Je merkt dat je handiger en sneller wordt. Wat eerst onmogelijk leek wordt geleidelijk routine .
Kortom het is een goed idee om een beetje geduld met jezelf te hebben. En bij iets nieuws te bedenken dat er heel veel dingen nu gewoon zijn geworden die eerst alleen maar tot onmacht leidden. Oefening baart kunst.