Hoop

Net kwam ik de werkauto tegen van iemand waar ik een aantal gesprekken mee heb gehad. Ik dacht: Ah wat leuk, blijkbaar gaat het haar redelijk goed.

Het kan zo’n lange adem zijn om jezelf te helpen om een beetje stevig in je schoenen te komen staan. Het heeft alles te maken met je geschiedenis, met de geschiedenis van je familie, met je eigen persoontje met je omstandigheden. En de enige die er wat aan kan veranderen ben je zelf. Eventueel met hulp van anderen , maar toch.

Tegelijk is het bepalend voor bijna alles in je leven. Of je tevreden bent met je werk, met je gezin, met je vrienden. En ook uiteraard mede, daar gaat mijn praktijk over, of je lichamelijk gezond bent.

Dat is nogal wat. Maar soms kan het haast onmogelijk lijken. Bij het opruimen van vorige jaargangen van het Nederlands Tijdschrift voor Geneeskunde kwam ik een artikel tegen over borderline stoornissen.

Dat betekent zoveel als dat je heel erg bepaald wordt door je emoties , die ook nog alle kanten opschieten en meestal niet erg positief. Dan heb je helemaal niet het gevoel dat je een beetje controle over jezelf hebt. En dat is weer niet goed voor je eigen waarde.

In het artikel stond dat er onderzoek was gedaan naar psychotherapie voor borderline en dat dit waarachtig ook resultaat had voor twee soorten therapieën.

Eén soort was het exploreren van je geschiedenis van jongs af aan en hoe die je ontwikkeling beïnvloed had, bijvoorbeeld een ouder die zelf ook als kind weinig liefde had ervaren of een ouder die erge dingen had meegemaakt in de oorlog of een broertje met kanker.

De andere soort heette dialectische therapie. Dat wil zoveel zeggen als dat we heel veel verschillende neigingen in ons zelf hebben. Bijvoorbeeld je hebt grote bewondering voor je zus maar bent tegelijk ook jaloers op haar. Of je houdt zielsveel van je kinderen, maar kunt er af en toe vreselijk genoeg van krijgen dat ze zo druk zijn. Het kan ons in de war maken en van streek en het kan ook tot schuldgevoelens leiden.

Maar het is zo menselijk als maar zijn kan. Het kan dus erg helpen die neigingen in jezelf te herkennen en te gaan accepteren. Blijkbaar zoveel dat mensen met borderline problematiek kunnen leren het leven echt aan te kunnen.

Wij mensen zijn dus gecompliceerde wezens. Dat kan leiden tot veel frustratie, maar met inspanning is er dus ook heel veel moois mogelijk.