Verbinding

De collecte voor het wijkblad mocht weer gebeuren. Dus toog ik met frisse moed richting de straten waar ik moest collecteren. Natuurlijk waren er een heleboel mensen niet thuis. Dat was ook te verwachten. Geeft niks. Maar ik werd toch wel een beetje treurig van al die ramen waar rolluiken of dichte vitrages of lamellen of jaloezieën voor waren. En dan nog het probleem dat je vaak niet kon horen of de bel nu wel of niet was overgegaan.

Heel veel mensen hadden geen contant geld meer in huis. En vonden dat soms ook wel vervelend. Maar ja, niets aan te doen.

Maar ik dacht bij mezelf: Wat zijn we als mens toch gericht op verbinding. Ik merkte het tenminste bij mezelf weer heel sterk op. Er waren ook mensen die vertelden dat ze niet wilden geven. Maar ze deden dat met een grote glimlach op het gezicht en ik dacht: Prima, dat moet je helemaal zelf weten. En ik had toch een goed gevoel.

En één meneer zei: Oh ja ik weet waar je woont. Ik kom een envelop in de bus stoppen en hij deed het. Wow dacht ik, te gek.

En toen ik op een gegeven moment in de regen liep werd er erg met me meegeleefd ofschoon ik dat zelf toch echt niet zo’n probleem vond.

Dat brengt me weer bij een toespraak die ik hoorde over het effect van een liefdevolle opvoeding, getiteld een warm nest. Daar kwamen eigenlijk dezelfde dingen naar voren.

Belangrijk is aanwezigheid, aandacht. Geen gesloten luiken.

Heb je als ouder iets fout gedaan dan zeg je sorry tegen het kind net zoals je dat omgekeerd ook verwacht. Niet altijd zo eenvoudig.

Je kunt ook niet altijd doen wat een kind leuk vindt, zeker niet. Bijvoorbeeld als je st moet corrigeren. Maar je kunt wel vriendelijk blijven.

En wat je belooft moet je doen. Betrouwbaarheid. Het kind moet ervan opaan kunnen, dat je doet wat je zegt.

En betrokkenheid. Je ook kunnen verplaatsen in de moeilijkheden van een kind.

Hij vertelde over een gesprekje met een moeder van een puberzoon die lastig was.

Hij vroeg haar. Wat vind je het ergste: Dat hij tegen jou vervelend doet of dat hij het moelijk heeft. Meteen antwoorden. Ze zei benepen: Dat hij tgen mij vervelend doet. Kijk, zei hij Daar heb je het probleem. Klinkt simpel nauurlijk maar is het niet. Wij zijn allemaal maar mens. En ook als volwassenen verlangen we natuurlijk naar een stukje vriendelijke verbinding.

Geef een reactie


De verificatie periode van reCAPTCHA is verlopen. Laad de pagina opnieuw.