Onlangs hoorde ik op tv een interview met een artiest Jet Rebel. Ik had hem weleens bij “ de wereld draait door “ gezien. Toen dacht ik : Ai ai een figuur aan de rand van de samenleving met veel drugs en alcohol !
Blijkbaar was dat inmiddels voorbij, maar het verhaal dat hij vertelde was heftig.
Hij zei: Regelmatig gebeurde het dat ik een optreden had en de zaal totaal enthousiast was. Maar ik kon er niks mee. Als er ergens één persoon voor mij zichtbaar op zijn telefoon zat te kijken gedurende mijn optreden, was ik erna totaal van de kaart. Mijn manager wist dat. Ik zat ineengedoken in mijn kamer en kwam er niet meer uit tot alle publiek weg was. Daarna vertrok ik, door hem getroost en weggedoken onder zijn jas. Onvoorstelbaar. Geen wonder dat hij de dag door moest komen met behulp van een grote portie drugs en alcohol. Inmiddels ging het dus veel beter met hem.
Maar ik dacht: Wat zou je snel een negatief oordeel kunnen hebben over zo’n persoon. En wat is het moeilijk voor een ander om zich daar een beetje in te verplaatsen. Een van de eerste dingen die we geleerd hebben bij mijn opleiding psychodrama is het “aktief luisteren”. Dat bestaat uit aansluiten bij de ander, doorvragen en samenvatten als controle of je de boel begrepen hebt en om hem meer grip te geven op zijn eigen verhaal. Maar waarachtig niet eenvoudig. Mijn zus zegt altijd: De ander ontmoeten op de plaats waar hij staat!
Bij psychodrama kwam ook regelmatig het boek “Hart voor je kind” ter sprake.
Dat gaat erom dat je een kind niet doodgooit met goede raad maar ook regelmatig naar hem luistert. Al zijn er natuurlijk dingen die je als volwassene voor hem moet regelen en beslissen. Het is ook heel belangrijk dat een kind leert om naar zichzelf te luisteren, hoe hij zich voelt, wat hij het liefste wil , wat zijn talenten zijn enz. Als je het bovengenoemde toepast dus ook doorvragen en samenvatten leert het kind zichzelf beter kennen en begrijpen en krijgt hij ook het gevoel dat er naar hem geluisterd wordt en dat hij een persoon is die de moeite waard is. Dat wordt emotioneel coachen genoemd.
Er kunnen natuurlijk allerlei redenen zijn waarom dit niet gebeurt bijvoorbeeld drukte of de gedachte dat je het als volwassene beter weet. En het is ook niet heel eenvoudig te leren, maar wel erg de moeite waard.